بی حرکت بیمار از همه خسته و بیزار

تویِ برزخ بیست تا سی سال

افسردگی بی حال از اون دنیا به این دنیا

از اینجا به یه دنیایِ گه تر

فقط سلولم میشه بزرگتر

پژمردگی شل و شل تر

افتاده روی خاک

یه نسیمی از لایِ در میادتو

خوش بو نمناک

گیر کرده تو مرداب

ولی دنبالِ ساختن جریان

ولی دنبال خس خس سینه ام

تو نقطه اوجِ یه فریاد

شیرین ولی دردناک

خیلی مشکلِ بیا بیرون از اون دنیای خوشگلت

این دفعه فکتو خورد می کنم

اگه بدی فردای خوبی رو مژده بم

من از این انتظار

از این انتظارِ افتضاح

از این آدمای توخالی پر سر و صدا حالم بهم می خوره

من یه کبودیم رو گونه ی واقعیت

از اینکه باشم روشن گرِ عصرجاهلیت

از سیستم کلِ دنیا حکومتا از لفظ حاکمیت

حالم بهم می خوره

از این غمی که تو خونه اس

از اینه که می دونم این حرفا بیهوده اس

ازاین عکسای بچه...

یه سیگارو یه نگاه به دور دست

حالم بهم می خورده

رفتمو میرم باز هر چند خسته و داغون شده پام

هرچند از این دوییدن ابدی تو این جاده ی بی فرجام

حالم بهم می خوره

رفتمو میرم باز.....

پنج تا حواس حامی من

شدن پنج گنج نظامیِ من

مقصر کیه؟حکومت لاوی یا خامی من

مهم این نیست مهم ریشه است

واسه تو مهم بلیطِ تو بیشه است

واسه تو مهم تجارت بیشتر

من دلم خوشه به پیله ام

به اینکه به زودی پروانه میشم

به دودِ جمع شده پشت شُشام

به خود گونه بودن  به منِ کنج اتاق

تو پیِ مُدی

من روی کاغذ پی اندیشه ام

نیست اثری از رشد

زندگی رنگ پریده است

تفسیر دنیا از نگاهِ من فقط سه کلمه است

دوره ی افول بشریت دوره ی رنج دوره ی زجر

مقصد ثریا ، بنیانِ کج

و من حاصلِ یه خودکشی تو دنیایِ دیگم

شد غصه، قضا، تو این توهم باشکوه به اسم دنیا

مخدر هواست احمق منم که فکر می کنم هنوز مسکن دواست

نه فقط سرِم می کنه از هرچی که به چشام می خوره

لعنتی حالم بهم می خوره

در نیمه بازه من نیمه جون

همین چند دهه قبل یه نسیمی از بالا منو به سمتِ خودش می کشوند

قدم به قدم می رسم به مارپیچ پله ها

تو فکرِ یه سقوط ... تو فکر یه انتقام....

رفتمو میرم باز هرچند خسته و داغون شده پام

هرچند از این دوییدن ابدی تو این جاده ی بی فرجام

حالم بهم می خوره....حالم بهم می خوره....

رفتمو میرم باز هرچند خسته و داغون شده پام...

هرچند از این دوییدن ابدی تو این جاده ی بی فرجام